Tokyo Game Show (Dag 2)

De eerste echte dag van de vakantie is aangebroken, en het eerste wish-list ding kan worden gestart, de Tokyo Game Show. Voordat wij hier naar toe zullen gaan, was een goed ontbijt nodig. Wij dachten bij het inchecken te horen, dat wij tot uiterlijk 11u konden ontbijten, echter werden wij om 3 minuten voor half 10 gebeld of dat wij het gereserveerde ontbijt nog wilden komen eten... Gelukkig waren we al even wakker en zaten we 5 minuten later aan ons eerste Japanse ontbijt! We hadden gekozen voor een continental ontbijt (we zagen het niet zitten om 's ochtends al aan de zalm en de miso-soep te zitten) en dit was prima! Toast, scrambled eggs, wat worstjes, jam en wat fruit was een goed begin van de dag.

Nu was het tijd om de nerd uit te gaan hangen, op naar de Tokyo Game Show. Onderweg naar de locatie kwamen we langs Disney Resort Tokyo, waar de halve metro uitstapte. De andere helft ging een paar haltes verder naar de Makuhari Messe, de hal van de TGS. Twee hallen van ongeveer 3 voetbalvelden,daar past dus wat in!

Via een kleine omweg (via de uitgang mag je nog steeds niet naar binnen...) begonnen we in de kleine hal, waar de wat kleinere ontwikkelaars stonden en er aandacht was voor Virtual Reality spellen, Indy-games en E-sports. Hier waren we redelijk snel klaar, na een uurtje gingen we verder naar de grote hal. Hier stonden grote ontwikkelaars als Sony, Square Enix, Capcom, etc. Topper was de Sony stand, waar Final Fantasy 15 en Horizon Zero Dawn te zien/spelen waren en voor Vince & Michael de games waren waar zij naar uitkijken.

Een ander ding, waar met name Michael erg naar uit keek, waren de schaarsgekleed poserende dames in de meest uiteenlopende cosplay (van origine Japans fenomeen van verkleden als favoriete game- of stripfiguur. Dit is zo populair dat buiten de hal een speciale cosplay-area gemaakt was, waar lange rijen mensen stonden om met name deze cosplay dames te fotograferen; een heel apart (en ergens ook een beetje triest) gezicht.

Om 17u zijn we op zoek gegaan naar een winkelcentrum om nog wat laatste kleding te kopen. In de shopping mall dichtbij de Makuhari Messe hebben we nog een paar winkels bezocht en ons avondeten genuttigd. Dit restaurant, Bulls Grill genaamd, was half bediening, half zelf-bediening. Echter was het Engels van de mensen in de bediening dermate beperkt dat dit even duurde voor we dat door hadden. Een duidelijk voorbeeld van de beperkte Engelse woordenschat was het moment dat de ober het opnemen van de bestelling afsloot met de zin: 'Please yourself', waarbij wij een heel ander beeld kregen... Het was vast goed bedoeld! :-)

In deze shopping mall was ook een ouderwetse arcade hal te vinden. Grote grijpmachines, airhockey waar 10-tallen puckswelke er in 1 keer uitkomen, dans games, je kunt het zo gek niet bedenken of het was er!. Met name in dat laatste zijn Japanners erg goed zagen we.

Ook liepen we nog door een sluip-door-kruip-door winkel tussen oude games, prullaria en arcadekasten / -consoles.

Om half 10 was het tijd om terug naar het hotel te gaan. Ondertussen hadden we te horen gekregen dat de koffers terug waren, dus we waren erg benieuwd! Onderweg in de metro hebben Rens en Vince naar PSV - Feyenoord geluisterd en Michael door zijn complete gebrek aan interesse voor sport. Aan zijn lot over gelaten. Goede nieuws (voor jullie dan), hij heeft het overleefd! ;) Door het late, winnende doelpunt in de laatste 10 minuten is Vince uiteraard niet meer boos te krijgen deze vakantie.

Rond 12 uur waren we 'thuis' en stonden de koffers op ons te wachten. Eind goed al goed wat dat betreft.
Helaas waren we wel te laat om een nieuw ontbijt te bestellen, dus dat wordt morgenochtend een leuke zoektocht naar iets typisch Japans (croissantje).

Opvallend verder zijn de wc's, die overal erg luxe zijn. Met verwarmde brillen en "aqua cleaning" (lees: Anus douche met verstelbare waterdruk), een heel aparte ervaring...

Verder is iedereen hier zo ongelofelijk beleefd. Men bedankt je te pas en te onpas. Zo was Vince zijn zonnebril vergeten in een kledingzaak. Bij het ophalen werd hij bedankt voor het komen ophalen van zijn bril, terwijl hij toch degene moest zijn die het winkelpersoneel moest bedanken voor het vinden. Maar goed, wel een verademing ten opzichte van de soms botte cultuur in Nederland!.

Oyasumi nasai!