Nog één dag genieten... (Dag 15)
Blijf op de hoogte en volg Michael, Vince & Rens
01 Oktober 2016 | Japan, Tokio
Vandaag breekt onze laatste dag in Japan aan. Bijna alle things-to-do die we op ons lijstje hadden staan, hebben we kunnen doen. Hetgeen wat we nog wilden doen, een bezoek aan de rijstvelden en aan de vismarkt van Tokyo, gaan helaas niet lukken. Het energieniveau heeft inmiddels ook bijna het 0-punt bereikt, dus ergens vonden we dit niet erg.
Een van deze bezienswaardigheden die we nog als optie hadden, was een bezoek aan de Shinjuku Gyoen National Garden. Hier zijn we, vanzelfsprekend met een ontbijtje on-the-go, om 11u heen gegaan. Daar aangekomen valt de 'tuin' in eerste instantie wat tegen. Het lijkt niet echt onderhouden te zijn (totaal niet wat je op basis van de foto's en het beeld van Japan dat we in de tussentijd gekregen hadden, zou vermoeden. We lopen dat ook snel door dit stuk heen. Gelukkig komen we 15 minuten later in een compleet andere 'wereld' terecht; een prachtig aangelegde tuin met bruggetjes die stukken tuin verbinden en overal goed gestylde bomen en struiken. Doordat de tuin midden in de wijk Shinjuku ligt, zijn de vele wolkenkrabbers te zien. Dit doen Michael en Rens herinneringen krijgen aan het Central Park van New York. Het blijft een bijzonder gezicht.
Als we verder door dit stuk lopen komen we bij een gebouw met, hoe verrassend, een tempel tegen. Vanzelfsprekend gaan we hier even een kijkje nemen. Aangezien het half in het water staat geeft dit een bijzonder uitzicht over de rest van de tuin.
Vervolgens lopen we, getriggerd door wat muziek, verder richting een grasveld waar een klein festival gehouden wordt. Er staan verschillende kraampjes met onder andere eten/drinken en activiteiten. Zo zitten in een kraampje kinderen houten kistjes te timmeren. Even verder staat een klein podium waar een zangeres een optreden geeft (daar kwam die muziek dus vandaan) en geeft een dansgroep een dans in Japanse stijl. Over de kwaliteit er van zullen we het maar niet hebben, 15 minuten verder gaan we er dan ook weg. We besluiten de laatste uren naar Tokyo Station te gaan om daar nog wat door de winkeltjes te struinen en rond 17u komen we weer aan in het hotel.
Inmiddels hebben we besloten wat onze laatste activiteit gaat worden en onze vakantie mee af willen sluiten. De groep Australiërs waarmee we hebben gekart, vertelden ons over een stripclub Seventh Heaven. Deze zou gisteren door hen bezocht zijn, als onderdeel van de bachelor-party van één van de mannen. Tussen 19u en 21u zou het 'happy hours' zijn, wat onbeperkt eten en drinken betekende. Niemand van ons was eerder in een stripclub geweest, dus we besloten de gok eens te wagen.
Vlak voor wij de plaats van bestemming bereiken worden we op straat door een man aangesproken met de vraag of dat we soms interesse hebben om naar de 'Seventh Heaven' te gaan. Eenmaal binnen krijgen we de regels "uitgelegd" en krijgen we een plaats op een van de leren banken (tsjah, het stereotype beeld klopt nog steeds). Desondanks vinden we dat het een vrij 'nette' club, waarschijnlijk is de Japanse cultuur hier deels verantwoordelijk voor. Samen met ons zitten er een groep van 7-8 mannen, 2 vrienden een eenzame, oudere man. Typisch het publiek dat je zou verwachten! Wat later komen er nog 2 andere toeristen binnen. en dit deel van de club begint dan ook al redelijk vol te raken.
Het onbeperkt eten is geen topper... er kan alleen gekozen worden voor fastfood. Wij besluiten wat pizza, yakitori en dumplings te nemen, tenminste, wat er voor door moet gaan. Wat ons verraste was dat álle drank, met uitzondering van shotjes en champagne écht onbeperkt is. Dit was met name voor Rens een plezierige wetenschap...!
Ondertussen wordt de enige paal in dit deel van de club continu door de dames gebruikt bij de acts. Ondanks dat het een stripclub is, blijft de lingerie van de dames aan. Helaas moesten we constateren dat een aantal van de dames duidelijk moeten wennen aan het vak van danseres, sommigen van hen kunnen er echt helemaal niks van. Halverwege de 'happy hours' worden wij vergezeld door 3 dames. Vince krijgt gezelschap van een Zweedse dame, Rens van een Britse en Michael van een Japans-Braziliaanse (precies degene die gewenst was!). Doel van de dames was om ons de drankjes voor hen te laten betalen en zorgen dat we niet om 21u weg zouden gaan. Helaas weten we hoe dit werkt en zijn hier dan ook niet op ingegaan. 10 minuten later waren de gesprekken dat ook over...
Rond 21u besluiten we weg te gaan. Het was leuk om een keer meegemaakt te hebben en om van de 'bucketlist' af te strepen, maar echt boeiend en opwindend was het niet.
Onderweg halen we nog wat te eten, want echt gevulde magen hadden we nog niet. Rond 22u komen we terug in het hotel en praten en lachen we nog wat over wat we allemaal gezien hebben. Een uur later sluiten we de ogen, morgen moeten we er namelijk vroeg uit voor de terugreis richting Nederland.Hopelijk verloopt de terugreis voorspoediger dan de heenreis. We zullen nog 1 laatste blog posten, met name over voor ons opvallende dingen van dit prachtige, intrigerende, vriendelijke, behulpzame, schone, beleefde, maar soms gekke land.
Mata ashitane!
Een van deze bezienswaardigheden die we nog als optie hadden, was een bezoek aan de Shinjuku Gyoen National Garden. Hier zijn we, vanzelfsprekend met een ontbijtje on-the-go, om 11u heen gegaan. Daar aangekomen valt de 'tuin' in eerste instantie wat tegen. Het lijkt niet echt onderhouden te zijn (totaal niet wat je op basis van de foto's en het beeld van Japan dat we in de tussentijd gekregen hadden, zou vermoeden. We lopen dat ook snel door dit stuk heen. Gelukkig komen we 15 minuten later in een compleet andere 'wereld' terecht; een prachtig aangelegde tuin met bruggetjes die stukken tuin verbinden en overal goed gestylde bomen en struiken. Doordat de tuin midden in de wijk Shinjuku ligt, zijn de vele wolkenkrabbers te zien. Dit doen Michael en Rens herinneringen krijgen aan het Central Park van New York. Het blijft een bijzonder gezicht.
Als we verder door dit stuk lopen komen we bij een gebouw met, hoe verrassend, een tempel tegen. Vanzelfsprekend gaan we hier even een kijkje nemen. Aangezien het half in het water staat geeft dit een bijzonder uitzicht over de rest van de tuin.
Vervolgens lopen we, getriggerd door wat muziek, verder richting een grasveld waar een klein festival gehouden wordt. Er staan verschillende kraampjes met onder andere eten/drinken en activiteiten. Zo zitten in een kraampje kinderen houten kistjes te timmeren. Even verder staat een klein podium waar een zangeres een optreden geeft (daar kwam die muziek dus vandaan) en geeft een dansgroep een dans in Japanse stijl. Over de kwaliteit er van zullen we het maar niet hebben, 15 minuten verder gaan we er dan ook weg. We besluiten de laatste uren naar Tokyo Station te gaan om daar nog wat door de winkeltjes te struinen en rond 17u komen we weer aan in het hotel.
Inmiddels hebben we besloten wat onze laatste activiteit gaat worden en onze vakantie mee af willen sluiten. De groep Australiërs waarmee we hebben gekart, vertelden ons over een stripclub Seventh Heaven. Deze zou gisteren door hen bezocht zijn, als onderdeel van de bachelor-party van één van de mannen. Tussen 19u en 21u zou het 'happy hours' zijn, wat onbeperkt eten en drinken betekende. Niemand van ons was eerder in een stripclub geweest, dus we besloten de gok eens te wagen.
Vlak voor wij de plaats van bestemming bereiken worden we op straat door een man aangesproken met de vraag of dat we soms interesse hebben om naar de 'Seventh Heaven' te gaan. Eenmaal binnen krijgen we de regels "uitgelegd" en krijgen we een plaats op een van de leren banken (tsjah, het stereotype beeld klopt nog steeds). Desondanks vinden we dat het een vrij 'nette' club, waarschijnlijk is de Japanse cultuur hier deels verantwoordelijk voor. Samen met ons zitten er een groep van 7-8 mannen, 2 vrienden een eenzame, oudere man. Typisch het publiek dat je zou verwachten! Wat later komen er nog 2 andere toeristen binnen. en dit deel van de club begint dan ook al redelijk vol te raken.
Het onbeperkt eten is geen topper... er kan alleen gekozen worden voor fastfood. Wij besluiten wat pizza, yakitori en dumplings te nemen, tenminste, wat er voor door moet gaan. Wat ons verraste was dat álle drank, met uitzondering van shotjes en champagne écht onbeperkt is. Dit was met name voor Rens een plezierige wetenschap...!
Ondertussen wordt de enige paal in dit deel van de club continu door de dames gebruikt bij de acts. Ondanks dat het een stripclub is, blijft de lingerie van de dames aan. Helaas moesten we constateren dat een aantal van de dames duidelijk moeten wennen aan het vak van danseres, sommigen van hen kunnen er echt helemaal niks van. Halverwege de 'happy hours' worden wij vergezeld door 3 dames. Vince krijgt gezelschap van een Zweedse dame, Rens van een Britse en Michael van een Japans-Braziliaanse (precies degene die gewenst was!). Doel van de dames was om ons de drankjes voor hen te laten betalen en zorgen dat we niet om 21u weg zouden gaan. Helaas weten we hoe dit werkt en zijn hier dan ook niet op ingegaan. 10 minuten later waren de gesprekken dat ook over...
Rond 21u besluiten we weg te gaan. Het was leuk om een keer meegemaakt te hebben en om van de 'bucketlist' af te strepen, maar echt boeiend en opwindend was het niet.
Onderweg halen we nog wat te eten, want echt gevulde magen hadden we nog niet. Rond 22u komen we terug in het hotel en praten en lachen we nog wat over wat we allemaal gezien hebben. Een uur later sluiten we de ogen, morgen moeten we er namelijk vroeg uit voor de terugreis richting Nederland.Hopelijk verloopt de terugreis voorspoediger dan de heenreis. We zullen nog 1 laatste blog posten, met name over voor ons opvallende dingen van dit prachtige, intrigerende, vriendelijke, behulpzame, schone, beleefde, maar soms gekke land.
Mata ashitane!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
