Sayonara, Nippon! (Dag 16)

Helaas is het moment aangebroken dat wij afscheid moeten gaan nemen van dit prachtige en soms ook gekke land.

We zijn deze morgen vroeg uit bed gegaan om ons zelf de tijd en de rust te geven om naar ht vliegveld te reizen. 2,5u voor de vlucht vertrekt, arriveren we bij het vliegveld Narita ('helaas' inmiddels bekend terrein).

We kunnen rustig kunnen inchecken en dan is het wachten begonnen. Gelukkig moesten we alle 3 nog wat te eten / te drinken en nog wat laatste souveniers halen, dus de tijd verstreek sneller dan gedacht. In de trein hadden we gelezen dat ook deze vlucht 3 kwartier vertraging zou hebben en even krijgen we een deja vu gevoel... Gelukkig blijft het bij deze 3 kwartier en door een voorspoedige vlucht komen we zelfs nog eerder aan op Heathrow dan gepland! Hier stappen we over op onze laatste korte vlucht richting Amsterdam en rond 21.30u kunnen we allemaal onze familie en dierbaren weer in de armen sluiten.

Het besef komt nu dat de vakantie definitief over is en we alle 3 snel weer het 'normale' leven moeten gaan leven... Maar eerst willen via dit laatste blog nog een aantal dingen met jullie delen die ons deze reis noteworthy zijn. Leuke, gekke, stomme, hilarische en vreemde dingen, we verbaasden ons over vanalles!

- In deze periode is het behoorlijk warm en vochtig. Behalve op de perrons is er werkelijk overal airco, erg goede airco! Zeker op de extreme warme dagen was dit erg lekker! Helaas kreeg je er droge ogen van, en zag je geregeld Japanners de ogen bevochtigen met oogdruppels...

- Overal lopen gele geribbelde strepen over de stoep, spelen er bij ieder stoplicht en trap van de metrostations geluidjes en zitten er op deuren van metro's brailleplaatjes. Alles is geregeld voor invaliden, zodat ook zij veilig door de stad kunnen navigeren. Overigens zijn we deze vakantie maar weinig tot geen invaliden tegen gekomen...

- Onderweg komen we op iedere hoek van de straat automaten tegen waar we flesjes drinken kunnen kopen. Uitdrogen zullen we hier zeker niet. Het enige waar dan weer niet aan gedacht is, zijn prullenbakken, die zijn weer bijna nergens te vinden. En niet alleen voor de lege flesjes zou dat welkom zijn, je krijgt namelijk bij alles wat je koopt een plastic tasje en wordt ieder broodje apart verpakt... Hygiënisch: check, Verbazingwekkend dat het ondanks al het afval zó bijzonder schoon is: dubbel check!

- In de metro's en treinen valt het op dat Japanners overal kunnen slapen, soms zaten er banken vol tegelijkertijd te pitten. Zal waarschijnlijk met de lange werktijden te maken hebben. Het toppunt was een Japanner die naast ons zat in het vliegtuig. Deze jongeman presteerde het om tijdens het taxi'en richting de startbaan al naar dromenland te zijn.

- Regelmatig kom je Japanners met mondkapjes tegen. Wij dachten in eerste instantie dat dit uit smetvrees is voor andere mensen en ter bescherming van de luchtkwaliteit. Het blijkt echter dat het ter bescherming van anderen is, bijvoorbeeld als je verkouden bent, zodat je anderen niet besmet. Eén van de vele vormen van (overdreven) beleefdheid van dit land.

- Een ander was toen we stonden te schuilen voor de regen bij een kantoorpand. Iedere keer als er iemand het gebouw binnen kwam, deed de beveiliger nam deze een statische houding aan en boog hij. Zodra deze persoon uit het zicht was van de beveiliger ging hij weer in zijn beveiligerspose staan, om vervolgens weer netjes te gaan staan en te buigen zodra de volgende door de deur kwam. Hier kunnen we in Nederland nog een voorbeeld aan nemen!

- Ook treinpersoneel buigt heel wat keren, zoals in de Shinkansen. Zo is het gebruikelijk dat als men de coupé door gaat, bij de ingang als de uitgang te buigen naar de reizigers, heel bijzonder!

- Een laatste voorbeeld is wat we zagen als we met de bus reisden. Sowieso stapt men niet aan de voorzijde, maar halverwege de bus in en om uit te stappen moet helemaal naar voren lopen, langs de buschauffeur. De buschauffeur roept bij iedere halte de naam van de halte en bedankt hij iedereen die de bus verlaat met "arigato gozaimasu". Tot hilariteit van ons lijken al deze chauffeurs dit op dezelfde manier te doen. Allemaal met een redelijk zware stem blijven ze hangen op de a in "masu", waardoor het klinkt als "arigato gozaimaaaaaaaaaaaaaaasss".

- Heel veel meisjes en vrouwen in Japan staan er heel 'verlegen'' bij. We wilden weten hoe dit kwam en dit lijkt dit te maken te hebben met de Japanse mannen! Schijnbaar zijn deze van nature niet assertief en durven daardoor niet snel naar een vrouw toe te stappen. Om dit te compenseren proberen vrouwen zich schattig/klunzig over te laten komen. Een van de manieren is door de voeten naar elkaar toe te draaien, alles om maar niet als een sterke vrouw over te komen...

- Japan is ook sterk in het verschaffen van 'nutteloze' banen, hier in Nederland noemden we deze destijds de 'Melkert-banen'. We hebben vele mensen zien staan met een bord op een paal in hun hand, gevuld met aanwijzingen hoe je ergens heen moest lopen, terwijl dit vanzelfsprekend was! Of winkelpersoneel (lees jonge jongens en meisjes, met een irritant schelle, schreeuwerige stemmen) met bordjes om je bij die specifieke winkel of restaurant iets te laten kopen of te komen eten/drinken.

- Ook kwamen we veel personeel tegen wat je alleen maar welkom heette in een gebouw. Zoals bijvoorbeeld de SkyTree, waar langs de wachtrij dames stonden om je te wijzen hoe de wachtrij zou gaan. Alsof we dat zelf niet zagen...

- Het toppunt hiervan was een afzetting door een aantal pylonen en linten in een metrostation. Misschien omdat dit naast een aantal oplaadpunten was stonden hier welgeteld 6 politieagenten om je hier langs te begeleiden, terwijl er toch amper gevaar was. Why...

Onder andere dankzij deze en nog legio andere rariteiten, maar ook dankzij de schitterende omgevingen en bijzondere bezoeken / activiteiten hebben wij een waanzinnige vakantie gehad! Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om dit bijzonder land te bezoeken, dan kunnen wij dit alleen maar aanraden!

Arigato gozaimasu voor allen die onze blogs gelezen hebben! Wij hebben met plezier al onze ervaringen met jullie gedeeld en vinden het fijn dat we op deze manier voor ons zelf een aandenken hebben van alles wat we hier hebben beleefd!

Mata ashitane aan ieder die benieuwd is naar onze foto's of gewoon blij zijn dat we weer thuis zijn!

Voor de laatste keer schrijven we: Oyasumi nasai!